آئین مستان

شبهای خرابه چقدر خاموش و سرده

اون روزایی که رفته دیگه برنمیگرده

اون روزایی که جونی توی بال و پرم بود

اون روزایی که سایه ی تو روی سرم بود

بابا حسین رفتی و اسیر شدم

بعد تو من از این دنیا سیر شدم

سه سالمه اما خیلی پیر شدم

روی لبم شکوه از زمونه هست

روی دلم داغ بی کرونه هست

روی تنم رد تازیونه هست

من الّذی أیتمنی یا اباء

خورشید سحرگاهیمن ای فلق نور

من که طبق سر ندیدم پس طبق نور

بابا منو با موی پریشون دیده بودی

با سر برسه سرزده مهمون دیده بودی

بابا فدا چشم بارونیت بشم

فدای این زخم پیشونیت بشم

تو خرابه میخوام قربونیت بشم

خودم دیدم که با خیزرون میزد

روی لبات ضربه بی امون میزد

ناله زنان بر سر عمه جون میزد

من الّذی أیتمنی یا اباء

بابا صورتم زخمیه مثل سر زخمیت

بوسه میگیرم از رگای حنجر زخمیت

با روضه ی گودال تو آواره شدم من

چهل منزلو دنبال تو آواره شدم من

سر تو شد چهل منزل نگین نی

بودی بابا تو بالانشین نی

تو روی نی بودی من پایین نی

بارونی شد چشم من مثه فرات

منم مثه باقی مخدرات

پایین نی لطمه میزدم برات

من الّذی أیتمنی یا اباء

شبی که من جا موندم و

 وجودم ماتم گرفت

صدات زدم نشنیدی و

تنها شدم گریم گرفت

هر کاری کردم گریه نکنم نشد

خواستم به لبهات بوسه بزنم نشد

تار میبینم سرم سنگینه

 عجب دستی داشت خیر نبینه

بالا سرم رسید و گفت

 کجا میخوای فرار کنی

موهام هی کشید و گفت

حالا میخوای چیکار کنی

هر چی دوییدم تا که برسم نشد

انقدر که هق هق بود تو نفسم نشد

بیابون بود و منه سرگردون

 با اون بی رحم نامسلمون

تار میبینم سرم سنگینه

 عجب دستی داشت خیر نبینه

زهرا اومد کمک ولی نشد برام کاری کنه

دشمن نزاشت که مادرم ازم پرستاری کنه

مادر میخواست آرومم کنه نشد

موهام و اومد شوونه بزنه نشد

پای چشمام گل آتیشه

دیگه تا زندم خوب نمیشه

هر کاری کردم گریه نکنم نشد

خواستم به لبهات بوسه بزنم نشد

تار میبینم سرم سنگینه

 عجب دستی داشت خیر نبینه

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

با بیرق سیاه راه افتادم

با گریه و آه راه افتادم

از هیئتمون با این نوحه

تا خونهٔ شاه راه افتادم

ارباب، ادخلوها به سلامٍ آمنین

ارباب، بطلب جانِ یل ام البنین

ارباب، برسم پای پیاده اربعین

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

بی تو بخدا آشوبم من

تنها به شما منسوبم من

در سینه زنی،میخِ عشق و

تو این سینه می کوبم من

ارباب، دل نوکر به سلام تو خوشه

ارباب، بوی سیب تو دل ها را می کِشه

ارباب، یه روزی عشقِ تو ما را می کُشه

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

حتی اگه هست مرگم نزدیک

ای روشنیِ قبر تاریک

ترسی ندارم وقتی دارم

بغض لعدوک حب لابیک

ارباب، مادر تو مادر سینه زناست

ارباب، مادر تو پشت سر سینه زناست

ارباب، صدای لشکر سینه زناست

سید الغریب، سید المظلوم

سید العطشان ابی عبدالله

ابی عبدالله وای، ابی عبدالله وای

ابی عبدالله، ابی عبدالله

کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل   
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل   
 داغ تو، شکست، کمرم، پسرم
آتیش، زده بر، جیگرم، پسرم
از تو، دیگه بی، خبرم، پسرم
ای وای، پسرم، پسرم، پسرم  
تویی که تشنه از لب دریا رفتی
تو قلب دشمنا تک و تنها رفتی
به نیت زیارت زهرا رفتی
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل
 بمیرم، برای دل سکینه
میخونه، روضه تو، برا مدینه  
رو دامنش اشک ام البنینه
مادر، فدای، تن پرپر تو
مادر، بمیره، برای سر تو
بالا سر تو، دم آخر تو
زهرا، اومده، جای مادر تو
سکینه و رباب و زینب گریونن
برا مدینه روضه هاتو میخونن
برای مشک پاره پارت دل خونن
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل
صل الله علیک یابن ام البنین
 دل من، پریشونه، زینبینه
شب و روز، رو لبم شهادتینه  
شهادتین من، حسین حسینه
ای ساقیه، کرببلای حسین
سرسلسله ی شهدای حسین
من وقف توام، تو برای حسین
روح من و تو به فدای حسین
 تو شاهد و شهیدی عند اللهی
تو آخرین فداییه ثاراللهی  
تو سر سپرده ی اباعبداللهی
صل الله علیک یابن ام البنین
کجایی میوه ی دلم اباالفضل
کجایی صاحب علم اباالفضل  
کجایی ای ماه حرم اباالفضل
صل الله علیک یابن ام البنین
همه لحظه گوشم، پی گفتگویش
همه عمر چشمم، به خیال رویش
چه شود غباری، ببرم ز خاکش
چه شود که جامی، زنم از سبویش
من و های و هویش، من و عطر و بویش
به شرار قهرش، به نگاه مهرش
به صفای خلقش، به خصال و خوی ش
به جبین و دستش
به دو چشم مستش
به بهار حسنش
که برون ز کویش
نروم مسلم ..
حسین

دیگه جون نداره پاهام، نشستم به روی زمین

یا با من بیا تاحرم ، یا جون دادنم و ببین

میگن اهل حرم ای داداش، همراهم برمی گردی

شکستی کمرمو ای کاش، چشماتو وا میکردی

ببین کار من زار شده

امامت گرفتار شده

حسین بی علمدار شده

سرت رو اونی که شكست ،شکسته کمرمنو

شکستن علم تو رو،شکستن سپر منو

ببین دور مون و تا خیمه، دریای خون گرفته

ببین  که دوباره این لشکر، بعد از تو جون گرفته

رباب زار و گریون شده

سکینه عزادار شده

حسین بی علمدار شده

ببین کار من زار شده

امامت گرفتار شد

حسین بی علمدار شده

تو خیمه کسی نشنید،صدای نیمه جونتو

می میرن اگه اگه ببینن ،تن غرق به خون تو

تو خیمه همه مادرها، سرگرم اشک و آهند

زن و بچه هامون ای داداش، بعد از تو بی پناهند

دل خیمه ها خون شده

حرم بی سپه دار شده

حسین بی علمدار شده

دیدی آخر شد امیدم ناامید

بی بردار گشتم و پشتم خمید

تو کنون خفته ای اندر برمن

داده پیغام به تو دختر من

گر نشد آب میسر گردد

گو عمو خود به حرم برگردد

دل بی تاب اومده
چشم پر از آب اومده
اومده ماه عزا
لشكر ارباب اومده
لشكر مشكی پوشان، سینه زن های ارباب
شب همه شب می خونند نوحه برای ارباب
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا
دل من در به دره
درمون دردش سفره
یك نفر نیست كه یه شب
ما رو زیارت ببره
دست ادب رو سینه، سینه زن های ارباب
با یه سلامت میرن پایین پای ارباب
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا
آه حسرت می كشم
بار مصیبت می كشم
وقتی كه گریه ام نمیاد
خیلی خجالت می كشم
پای علم می مونم، پای علم می میرم
خواب دیدم آخر توی راه حرم می میرم
جان آقا سنه قربان آقا
سید العطشان آقا

کشتی به گل نشسته اومده

با حال خسته اومده

توبه شکسته، ولی با

دل شکسته اومده

ای جانم، تویی راحت و روح و روانم

تویی کشتی امن و امانم

تویی علت هر ضربانم